Koristeći se ovlaštenjima koja su Visokom predstavniku data u članu V. Aneksa 10. (Sporazum o sprovođenju civilnog dijela Mirovnog ugovora) Općeg okvirnog sporazuma za mir u Bosni i Hercegovini, prema kojem je Visoki predstavnik konačni autoritet u zemlji u pogledu tumačenja navedenog Sporazuma o sprovođenju civilnog dijela Mirovnog ugovora; i posebno uzimajući u obzir član II.1. (d) prethodno spomenutog Sporazuma prema kojem Visoki predstavnik “pruža pomoć kada to ocijeni neophodnim, u iznalaženju rješenja za sve probleme koji se jave u vezi sa civilnim sprovođenjem”;
Pozivajući se na član II, 8 navedenog sporazuma prema čijim odredbama Visoki predstavnik može, pored civilnih komisija konkretno navedenih u članu II istog Sporazuma, uspostaviti druge civilne komisije kako bi potpomogao izvršenje svog mandata;
Pozivajući sena stav XI.2 Zaključaka sa Konferencije o sprovođenju mira održane u Bonu 9. i 10. decembra 1997. godine, a na kojoj je Vijeće za sprovođenje mira pozdravilo namjeru Visokog predstavnika da upotrijebi svoj konačni autoritet u zemlji u pogledu tumačenja Sporazuma o sprovođenju civilnog dijela mirovnog ugovora kako bi pomogao u iznalaženju rješenja za probleme, kako je prethodno rečeno, “donošenjem obavezujućih odluka, kada procijeni da je to neophodno” u vezi s određenim pitanjima uključujući (u skladu sa tačkom (c) ovog stava) “mjere u svrhu osiguranja sprovođenja Mirovnog sporazuma na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine i njenih Entiteta”;
Uz uvažavanje tačke I.2.a Zaključaka donesenih na pomenutoj konferenciji u Bonu prema kojima je uočeno “da je nepristrasno i nezavisno pravosuđe” od “suštinskog značaja za vladavinu zakona i pomirenje u Bosni i Hercegovini”, da proces imenovanja sudija i tužilaca mora biti zasnovan na profesionalnim sposobnostima, da je nužno uspostavljanje ustanova za edukaciju sudija i tužilaca te da je kontrola pravosudnog sistema element od suštinskog značaja za pomenuti proces;
Rukovodeći se stavom II.2 Aneksa na Deklaraciju Vijeća za implementaciju mira (Madrid, 16. decembra 1998. godine) u kojoj se “naglašava značaj pojačanih napora u provođenju pravosudne reforme, koje usklađuje Visoki predstavnik, kako bi se pružila podrška naporima organa vlasti u Bosni i Hercegovini” te “apelira na Visokog predstavnika da dalje razvija sveobuhvatni strateški plan pravosudne reforme, kojim se utvrđuju kratkoročni i dugoročni prioriteti, u saglasnosti sa tim organima, Vijećem Evrope, OSCE-om, UNMIBH-om i drugim organizacijama.”;
Imajuci u vidu Deklaraciju Vijeća za implementaciju mira (na sastanku održanom u Briselu 23-24. maja 2000. godine) kojom se nameće potreba za jednim istinski nezavisnim i nepristrasnim pravosuđem kako bi se osigurala vladavina zakona u svim krivičnim, građanskim i privrednim pitanjima, te priznajući “trajnu potrebu za međunarodnom nadzornom institucijom za pravosudnu reformu u iščekivanju da OHR dođe do rješenja u pogledu Programa pravosudne reforme” te da Vijeće “podrži daljnje napore Visokog predstavnika da predvodi aktivnosti u reformi pravosuđa i usklađuje napore međunarodne zajednice po tom pitanju.”
Uzimajuci u obzir Komunike Upravnog odbora Vijeća za implementaciju mira (Sarajevo, 13. jula 2000.godine) u kojem su se “Upravni odbor i Visoki predstavnik saglasili da je po pitanju pravosudne reforme i unapređenja vladavine zakona potreban trajan angažman međunarodne zajednice. Za tu svrhu, Visoki predstavnik će uspostaviti Nezavisnu pravosudnu komisiju čiji će zadatak biti da nadzire rad komisije/vijeća na entitetskom i kantonalnom nivou, a koje će biti zadužene za odabir i disciplinsko kažnjavanje sudija i tužilaca, te da nastavi sa nadgledanjem i ocjenjivanjem rada sudova i tužilaštava u skladu sa prethodnim mandatom JSAP-a.”
Pozivajućise na Komunike Upravnog odbora Vijeća za implementaciju mira od 28. februara 2002. godine, u kojem Upravni odbor podržava pooštrenu strategiju reforme pravosuđa Nezavisne pravosudne komisije za 2002/03. godinu, kao i uvažavanje važnosti uspostavljanja Visokog sudskog vijeća za BiH i reorganizaciju sudova, a što se dalje ponavlja u Komunikeu od 7. maja 2002. godine;
Pozivajući se na Odluku broj 94/01 Visokog predstavnika kojom se uspostavlja Nezavisna pravosudna komisija, a naročito stav 5. navedene odluke u kojoj se navodi da “Visoki predstavnik zadržava pravo da dodijeli dodatne nadležnosti Nezavisnoj pravosudnoj komisiji, u skladu sa zahtjevima u pogledu izvršavanja njenog mandata.”
Na osnovu svega gore navedenog, ovim donosim slijedeću:
ODLUKU
O mandatu Nezavisne pravosudne komisije
1. Ovom se Odlukom mijenja mandat Nezavisne pravosudne komisije kojoj se dodjeljuju nadležnosti i ovlaštenja u skladu sa slijedećim mandatom.
2. Mandat Nezavisne pravosudne komisije obuhvata slijedeće:
– pružanje podrške radu Visokog sudskog i tužilačkog vijeća Republike Srpske, Visokog sudskog i tužilačkog vijeća Federacije BiH i Visokog sudskog i tužilačkog vijeća BiH u prelaznom periodu;
– pružanje podrške radu disciplinskog tužioca u disciplinskim pitanjima pred navedenim vijećima;
– pružanje savjeta lokalnim organima vlasti i stručnim pravnim organizacijama o svim pitanjima koja utiču na sudski sistem i njegovu reorganizaciju;
– izvršavanje zadataka koje joj Visoki predstavnik može povremeno dodijeliti;
– redovno izvještavanje Višeg zamjenika Visokog predstavnika zaduženog za pitanja vladavine zakona o stvarima u vezi sa navedenim mandatom;
– obavještavanje relevantnih članova međunarodne zajednice o pitanjima u vezi sa svojim mandatom.
3. U izvršavanju svog mandata i nadležnosti, Nezavisna pravosudna komisija je ovlaštena da inicira kontakte sa međunarodnim organizacijama i domaćim tijelima, agencijama, institucijama, odnosno organizacijama kako bi se unaprijedili projekti vladavine zakona koji utiču na sistem sudova, njegovu reorganizaciju, i podršku Visokim sudskim i tužilačkim vijećima.
4. Svi sudovi, tužilaštva i državne agencije na svim nivoima, uključujući sve sudije, tužioce, osoblje u sudovima i zvaničnike, obavezni su da sarađuju sa Nezavisnom pravosudnom komisijom i da pružaju sve informacije koje Nezavisna pravosudna komisija smatra neophodnim u obavljanju svojih zadataka navedenih u stavu 2. ove Odluke.
5. Mandat Nezavisne pravosudne komisije istice 31. decembra 2003. godine. Visoki predstavnik zadržava pravo da donosi odluke o načelima i vremenskim rokovima, uključujući i ovlasti i broj preostalog međunarodnog osoblja potrebnog za eventualni nastavak rada Nezavisne pravosudne komisije.
6. Ova odluka zamjenjuje odluku broj 94/01 Visokog predstavnika kojom se uspostavlja Nezavisna pravosudna komisija.
Sarajevo, 6. august 2002.
Paddy Ashdown, Visoki predstavnik